Ook wel bekend als Jaap Fischer, een controversiële en in Hilversum verbannen artiest uit de jaren 60 . Luister hier zijn liedjes : https://www.youtube.com/watch?v=_YUpSFiBun8
De twee 45-toerenplaatjes van Fischer werden aanvankelijk alleen rechtstreeks in de studentenwereld verkocht, maar door het grote succes raakte al gauw ook de commerciële platenhandel geïnteresseerd en werden Fischers platen overal in het land verkocht.
In het oude repertoire van de zanger zitten diverse Nederlandse klassiekers: Het ei, De monniken, Om je geld, Jan Soldaat. De thema’s die Fischer bezong, waren gevarieerd. In een liedje zoals Sprookje – half gezongen, half parlando – liet hij verschillende personages op een bijzondere manier tot leven komen. Zo volgden ook enkele protestsongs.
Luc Wijdeveld, de directeur van de SGI, bracht uiteindelijk zelf de plaat uit nadat alle grote maatschappijen ervoor bedankt hadden. Promotie vond plaats door de plaat te verspreiden onder muziekleraren op middelbare scholen. Ook werd het gerucht verspreid dat Jaap Fischer in een gekkenhuis zat. Al in 1960 werden tienduizenden exemplaren verkocht.
Rond 1964 nam de populariteit van Fischer ongekende proporties aan. Vanaf dat moment verdween de zanger ondergronds. Geruchten deden de ronde dat hij zelfmoord
had gepleegd. In werkelijkheid was hij eerst in Utrecht gaan studeren, om vervolgens naar het buitenland te gaan om te werken voor de voedsel- en landbouworganisatie van de VN, de FAO.
In de jaren 1970 werkte Fischer als opbouwwerker bij de Streekraad Oost-Groningen, met name in het Oldambt. In 1973 promoveerde hij in Utrecht bij professor Groenman op zijn studie over vijf huis-aan-huisbladen in dit werkgebied.
Joop Visser
In 1976 bracht EMI een plaat uit van een zekere ‘Joop Visser’. Hoewel de platenmaatschappij ontkende, werd de stem door velen herkend als die van Jaap Fischer. Hijzelf ontkent dit niet, maar hij wil liever niet op zijn verleden van voor de naamsverandering aangesproken worden. Sarcasme was altijd al een van de instrumenten die Fischer beheerste, maar onder zijn nieuwe pseudoniem leunde hij er zwaarder op. Teksten zoals “De Volkskrant (is een kutkrant)” en “Heineken (is een harddrugdealer)” zagen het levenslicht.
Visser is zelden op de televisie te zien, maar in 1983 deed hij mee aan het VPRO-programma “Het Gebaar”, een actie voor Amnesty International. Daarin zong hij onder andere dat, als hij ooit zo seniel zou worden een ridderorde aan te nemen, hij die in de Westeinderplassen zou gooien, naast die van Wim Kan en Corry Vonk. Daags na dit optreden zond Kan hem een brief waarin hij vol lof was over Visser: “Wat een persoonlijkheid, wat een schijnbare moeiteloosheid en wat een stem!”
